امروز می خوام راجع به علیرضا عصار و کارهای واقعا ارزشمندش با هم صحبت کنیم! آره صحبت کنیم نه ابنکه راجع به علیرضا عصار براتون بنویسم و این نمی شه مگه اینکه شما هم نطراتتون رو بگید و بنوسید، راستشو بخواهید دلم گرفت  از بس نوشتیم و ننوشتید.

علیرضا عصار با سبک منحصر به فردش در بین خوانندگان ایرانی که گاها فقط اشعاری را دکلمه میکند و با مضامینی که برای آثارش انتخاب میکند بی شک از محبوبترین خوانندگان موسیقی مردمی ایران است، امروز کمتر کسی است که مثلا ترانه  خیابان خوابهای او را نشنیده باشد. عصار آگاهانه با دوری جستن از جریانات سیاسی ، این امکان را برای خود به وجود آورده است که از بهترین خوانندگان سیاسی ایران باشد بی آنکه حساسیتی در بین حکومتیان ایجاد کند و برای این کار بیشتر دست به دامن حضرت مولانا و حافظ شده  و  ترانه های امروزیی هم که استفاده کرده بیشتر مضامین مذهبی داشته اند. البته تمامی آثار عصار به ترانه های با مضمون سیاسی- اجتماعی خلاصه نمیشود و ترانه های زیبایی با مضامین عرفان و عشق هم در بین آثار او یافت می شود. فعلا با هم ترانه هایی از آلبوم مولای عشق را میخوانیم لازم به توضیح است که شعرهای زیبای این عصر سروده آقای مهدی شریفی است:

بوی خون در کوچه ها آید همی  

یاد یار مهربان آید همی

بی تو شمشیر بر خلایق میکشند

تا تو بودی باغ عزت باز بود

انتهای نام تو آغاز بود

چون گدا بر درگه هر کس شدیم

نوکران هر کس و ناکس شدیم.

و در قسمتی دیگر چنین می خواند:

سجده بر پست و ریاست میکنیم

با خدا هم ما سیاست می کنیم

کو نشانی که شما اهل دلید

جملگی تان بر نماز باطلید

می چکد شک بر سر سجاده ها

وای زان روز ی که افتد پرده ها

ما خدایان زیادی ساختیم

مال مردم را به خود پرداختیم.